καρτερώνυχος

καρτερώνυχος, -ον (Α)

κρατερώνυξ*.

[ΕΤΥΜΟΛ. < καρτερός + -ώνυχος (< όνυξ), το -ω λόγω τής συνθέσεως (πρβλ. ευθυ-ώνυχος, πολυ-ώνυχος)].